ΣΚΟΛΙΩΣΗ

Κοιτώντας έναν άνθρωπο από πίσω, η σπονδυλική του στήλη είναι σχεδόν ίσια. Σε μερικούς ανθρώπους, όμως, σχηματίζονται κάποιες καμπύλες. Αυτό ονομάζεται σκολίωση. Η καμπύλη μπορεί να είναι σε ένα μικρό τμήμα ή σε ολόκληρη τη σπονδυλική στήλη.

Στους περισσότερους ανθρώπους (80%) που έχουν σκολίωση δε βρίσκεται καμία αιτία -ιδιοπαθής σκολίωση. Αυτός ο τύπος σκολίωσης αφορά κυρίως κορίτσια και συνήθως αναπτύσσεται στην ηλικία των 10 έως 16 ετών.

Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με σκολίωση, λόγω ανώμαλης ανάπτυξης της σπονδυλικής τους στήλης -συγγενής σκολίωση.

Άλλοι έχουν μια νευρολογική διαταραχή που τους προκαλεί τη σκολίωση -νευρομυϊκή σκολίωση.

Η σκολίωση δεν προκαλείται από τη μεταφορά βαριών αντικειμένων (σχολικές τσάντες κ.ά.), αθλητικές δραστηριότητες ή λάθος στάσεις κατά τον ύπνο ή το κάθισμα.

Η σκολίωση γίνεται πιο εμφανής όταν σκύβουμε με τα χέρια χαλαρά και τα γόνατα ίσια. Σε αυτήν τη στάση διακρίνεται μια προπέτεια (ύβος) στο ύψος της σκολίωσης. Στην όρθια στάση μπορεί να υπάρχει μια ασυμμετρία ύψους των ώμων, όπως επίσης και μια ασυμμετρία του κορμού.

Η ακτινογραφία είναι μια χρήσιμη εξέταση τόσο για τη μέτρηση της σκολίωσης, όσο και για την παρακολούθηση της εξέλιξής της.

Η σκολίωση μπορεί να φαίνεται και να απασχολεί περισσότερο αυτόν που την έχει, παρά τους γύρω του.

Αυτοί που έχουν σκολίωση δεν πάσχουν περισσότερο από οσφυαλγία σε σχέση με εκείνους που έχουν ευθεία σπονδυλική στήλη. Οι ήπιες και μέτριες σκολιώσεις (<30ο ) στο τέλος της ανάπτυξης (18-20 ετών) δεν είναι πιθανό να εξελιχθούν με την ηλικία. Αντιθέτως, μεγαλύτερες σκολιώσεις (>30ο) είναι πιθανό να επιδεινωθούν.

Ο σκοπός της άσκησης είναι η διατήρηση μιας καλής φυσικής κατάστασης, ευλυγισίας και ενδυνάμωσης της σπονδυλικής στήλης, όχι όμως διόρθωσης της παραμόρφωσης. Όλες οι ασκήσεις ελεύθερου σώματος (χωρίς βάρη) είναι κατάλληλες, όμως πιο χρήσιμες είναι οι ασκήσεις διάτασης και ενδυνάμωσης της σπονδυλικής στήλης. Ένας φυσικοθεραπευτής θα μπορούσε να σας προτείνει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης.

Όχι. Δεν υπάρχει λόγος να περιορίσετε καμιά δραστηριότητα λόγω της σκολίωσης. Μπορείτε να έχετε μια απολύτως φυσιολογική ζωή, κάνοντας τα αγαπημένα σας αθλήματα ή δραστηριότητες.

Αυτοί οι κηδεμόνες έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν να αναπτυχθούν οι σπόνδυλοι στη σωστή κατεύθυνση και όχι σε παραμόρφωση. Είναι πιο αποτελεσματικοί σε ανθρώπους με μεσαίες σκολιώσεις (μεταξύ 20-45ο ), που ακόμη βρίσκονται στην ανάπτυξη. Οι κηδεμόνες αυτοί είναι λιγότερο χρήσιμοι σε μεγαλύτερες σκολιώσεις και σε ηλικίες μεγαλύτερες των 18 ετών.

Οι κηδεμόνες αυτοί είναι εφαρμοστοί και φτιαγμένοι από λεπτό πλαστικό. Κατασκευάζονται στα μέτρα του σώματός σας και είναι επενδυμένοι από μαλακό υλικό, για να είναι πιο άνετοι όταν τους φοράτε. Μπορούν να φορεθούν κάτω από τα ρούχα. Κάποιοι κηδεμόνες είναι φτιαγμένοι μόνο από ιμάντες. Αυτοί είναι καλύτερα ανεχτοί από τα παιδιά, όμως λιγότερο αποτελεσματικοί. Ο ορθοπαιδικός σας θα σας συστήσει πόσες ώρες την ημέρα πρέπει να φοράτε τον κηδεμόνα σκολίωσης. Πιθανώς να χρειαστεί να τον φοράτε μέχρι την ολοκλήρωση της σκελετικής ωρίμανσης, που συμβαίνει συνήθως στην ηλικία των 17-18 ετών περίπου.

Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι θεραπείες, όπως χειροπρακτική/φυσικοθεραπεία/ρεφλεξολογία, βελονισμός μπορούν να αλλάξουν την εξέλιξη της σκολίωσης.

Σκοπός της επέμβασης είναι:

• Να σταματήσει την εξέλιξη της σκολίωσης.
• Να διορθώσει την παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης.

Δυστυχώς, όπως όλες οι επεμβάσεις, παρόλες τις απαιτούμενες προφυλάξεις η χειρουργική διόρθωση της σκολίωσης έχει κινδύνους και επιπλοκές. Κάποιες από αυτές αναφέρονται στη συνέχεια:

1.      Αιμορραγία κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

2.      Τραυματισμός κάποιου νεύρου (πιθανότητα μικρότερη από 1 στους 100 ανθρώπους).

3.      Σε 10 από τους 100 ανθρώπους, κάποια από τις βίδες της οστεοσύνθεσης που χρησιμοποιήθηκαν μπορεί να προκαλέσει κάποιο πρόβλημα και να χρειάζεται επανατοποθέτηση.

4.      Επιμόλυνση του χειρουργικού τραύματος μπορεί να συμβεί σε 1 από τους 100 ανθρώπους. Η αντιβιοτική θεραπεία συνήθως είναι αποτελεσματική.

5.      Τραυματισμός της μήνιγγας (η μεμβράνη που περιβάλλει τον νωτιαίο σάκο). Συνήθως οι τραυματισμοί είναι μικροί και αντιμετωπίζονται με συντηρητική θεραπεία. Σε σοβαρότερους τραυματισμούς, απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση (συρραφή) της μήνιγγας.

Ξαπλώστε με την πλάτη σας (ύπτια θέση) και τραβήξτε με τα χέρια σας τα γόνατα κόντρα στο στήθος.

Γονατίστε στα τέσσερα και κυρτώστε τη μέση σας προς τα κάτω.

Ξαπλώστε με την κοιλιά κάτω (πρηνής θέση) στηριγμένοι στους αγκώνες σας και σηκώστε τον κορμό σας.

Ξαπλώστε με την πλάτη και τραβήξτε από τη λεκάνη σας το ένα πόδι προς τα εσάς, ώστε να φαίνεται βραχύτερο από το άλλο. Επαναλάβετε από την άλλη πλευρά.

Στην όρθια θέση εκτείνετε το χέρι σας πάνω από το κεφάλι και γύρετε στο πλάι. Επαναλάβετε από την άλλη πλευρά.

Ξαπλώστε με την πλάτη (ύπτια θέση) και με τα χέρια σας τραβήξτε το ένα γόνατο κόντρα στο στήθος. Επαναλάβετε από την άλλη πλευρά.

Τοποθετήστε τα χέρια σας πίσω από το ένα γόνατο και σιγά-σιγά εκτείνετε το γόνατο. Επαναλάβετε από την άλλη πλευρά.

Ξαπλωμένοι με την πλάτη (ύπτια θέση), ανασηκώστε κεφάλι και ώμους με τους κοιλιακούς μύες.

Ξαπλωμένοι με την κοιλιά κάτω και τα χέρια πίσω από το κεφάλι, ανασηκώστε κεφάλι και ώμους.

Στην όρθια θέση ανασηκώστε το πόδι προς το αντίθετο χέρι. Επαναλάβετε από την άλλη πλευρά.

Ανεβείτε και κατεβείτε ένα σκαλοπάτι. Επαναλάβετε με το άλλο πόδι.

Ξαπλώνοντας με το στήθος σε μια σταθερή βάση μέχρι το ύψος της λεκάνης, ανασηκώστε τεντώνοντας προς τα πίσω το ένα πόδι. Επαναλάβετε με το άλλο πόδι.

Καθίστε και σηκωθείτε σε μια καρέκλα, χωρίς να χρησιμοποιήσετε τα χέρια σας.

Σε όρθια θέση κρατήστε ένα βάρος (μπουκάλι νερό, τενεκεδάκι αναψυκτικού κ.ά.) και ανασηκώστε το πάνω από το ύψος του κεφαλιού. Επαναλάβετε από την άλλη πλευρά.