ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΩΜΟΥ - ΑΓΚΩΝΟΣ - ΑΚΡΑΣ ΧΕΙΡΟΣ

Παθήσεις στροφικού πετάλου

Στροφικό πέταλο στον ώμο είναι η ένωση 4 αποπλατυσμένων τενόντων μυών -με πιο σημαντικό και γνωστό τον υπερακάνθιο- που βρίσκονται συνεχόμενα γύρω από την κεφαλή του βραχιονίου οστού και κάτω από το τόξο που σχηματίζει το ακρώμιο της ωμοπλάτης. Το διάστημα αυτό λέγεται υπακρωμιακό και οι πιο συχνές παθήσεις του τενοντίου πετάλου, που ουσιαστικά αποτελούν φάσεις της ίδιας παθολογικής διεργασίας (είναι γνωστή ως περιαρθρίτιδα), είναι:

1. Η τενοντίτιδα υπερακάνθιου ή σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής

2. Η οξεία ασβεστοποιός τενοντίτιδα

3. Η ρήξη τενοντίου πετάλου

4. Η τενοντίτιδα ή ρήξη μακράς κεφαλής δικεφάλου

Το «πρόβλημα» ξεκινά λόγω τριβής του υπερακάνθιου τένοντα σε ορισμένες θέσεις του ώμου (πιο συχνή η θέση που καθαρίζουμε τζάμια-window cleaning position) και ανάλογα με τη χρονιότητα και την ένταση του προβλήματος εκδηλώνονται οι διάφορες παθήσεις που αφορούν το στροφικό πέταλο του ώμου.

Καθώς η πάθηση εξελίσσεται, χαρακτηρίζεται από επιδείνωση του πόνου κατά τη διάρκεια της νύχτας. Επίσης, σε πιο προχωρημένα στάδια, η δυσκαμψία του ώμου αποτελεί ένα έντονο ενόχλημα. Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση και συμπληρώνεται με υπερηχοτομογράφημα και μαγνητική τομογραφία.

Η θεραπεία στα αρχικά στάδια γίνεται με αντιφλεγμονώδη και ακινητοποίηση, ενώ -αν απαιτείται- ακολουθεί και φυσικοθεραπεία. Πολλές φορές είναι αναγκαία και η έγχυση κορτικοστεροειδών στο υπακρωμιακό διάστημα. Σε περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται σε αυτή την αγωγή και υπάρξει ρήξη του τενοντίου πετάλου, τότε κρίνεται απαραίτητη η αρθροσκοπική αποσυμπίεση του υπακρωμιακού διαστήματος και η συρραφή τυχόν ρήξεων, επιλογή που δίνει πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Επικονδυλίτιδες αγκώνα

Συμβαίνει στο 1% έως το 3% του πληθυσμού ανά έτος. Συμβαίνει, συνήθως, εξίσου σε άνδρες και γυναίκες, στην 4η και 5η δεκαετία της ζωής τους. Προσβάλλει κυρίως το χέρι που χρησιμοποιείται περισσότερο, το αποκαλούμενο «καλό» χέρι. Εμφανίζεται με έντονο άλγος στα πλάγια του αγκώνα.

Οι θεραπείες που έχουν εφαρμοσθεί είναι πολλές και δεν είναι ξεκάθαρο ποια είναι πιο αποτελεσματική. Ενδεικτικά, αναφέρουμε φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία, βελονισμούς, ενέσεις τοπικά κορτικοστεροειδών αίματος και botulinum toxin, ειδικούς νάρθηκες, θεραπεία extracorporeal shock waves, κ.ά.

Λιγότεροι από 1 στους 10 θα χρειασθούν χειρουργική θεραπεία. Σήμερα, τείνουμε να εγκαταλείψουμε την ανοικτή χειρουργική μέθοδο και εφαρμόζουμε την αρθροσκοπική μέθοδο, που είναι εξίσου αποτελεσματική, αλλά υπερέχει γιατί δεν έχει τομές, έχει σαφώς λιγότερες επιπλοκές και πολύ πιο σύντομο χρόνο λειτουργικής αποκατάστασης.

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται με πόνο και μούδιασμα στον αντίχειρα, στο δείκτη, στο μέσο και στο μισό παράμεσο δάκτυλο. Δεν είναι σπάνιο να συνυπάρχει πόνος στο χέρι, στον αγκώνα, ακόμα και στον βραχίονα και τον ώμο.

Οφείλεται στην πίεση του μέσου νεύρου μέσα στον καρπιαίο σωλήνα. Πρόκειται για ένα σωλήνα, μέσα από τον οποίο περνούν από το αντιβράχιο στο χέρι 9 τένοντες, που κινούν τα δάχτυλα και το μέσο νεύρο.

Συμβαίνει συχνά κατά τη διάρκεια της νύχτας και ο ασθενής ανακουφίζεται όταν κρεμάει το χέρι του στην άκρη του κρεβατιού ή όταν το τινάζει. Αργότερα, εμφανίζεται και ατροφία των μυών που βρίσκονται στην παλάμη κοντά στον αντίχειρα, με αποτέλεσμα αδυναμία στο να κάνει κανείς λεπτές κινήσεις, όπως να ράβει, να κουμπώνει κουμπιά, να κρατά το τιμόνι ή την εφημερίδα του, ενώ του πέφτουν εύκολα πράγματα που κρατά στο χέρι του. Πολύ σπάνια συμβαίνει σε παιδιά και, τότε, συχνότατα οφείλεται σε γενετικά μεταβολικά νοσήματα.

Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει κάποια αιτία που προκαλεί το σύνδρομο αυτό. Το σύνδρομο είναι οκτώ φορές πιο συχνό στις γυναίκες. Συμβαίνει συνήθως σε άτομα 40 - 50 ετών. Είναι συνηθισμένο να εμφανίζεται σε καταστάσεις, όπως εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση και σε παθήσεις, όπως σακχαρώδης διαβήτης, ρευματοειδής αρθρίτιδα, νεφρική ανεπάρκεια, παχυσαρκία, αλκοολισμός, αυξημένο ουρικό οξύ και παθήσεις του θυρεοειδή. Επίσης, σε άτομα που κάνουν χειρωνακτική εργασία, είτε αυτή είναι βαριά (π.χ. χειριστές κομπρεσέρ), είτε είναι λεπτή (π.χ. οδοντίατροι, χειριστές ηλεκτρονικών υπολογιστών, δακτυλογράφοι κ.λπ.). Τοπική πίεση από κατάγματα των οστών του καρπού και ύπαρξη γαγγλίων εντός του καρπιαίου σωλήνα είναι συχνές αιτίες.

Η διάγνωση του γίνεται κυρίως με την κλινική εξέταση. Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει, σε μερικές περιπτώσεις, μια εξέταση που λέγεται ηλεκτρομυογράφημα και, σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, μαγνητική τομογραφία.

ΘεραπείαΝάρθηκες που εμποδίζουν την κάμψη του καρπού βοηθούν ασθενείς που έχουν νυχτερινά ενοχλήματα και γυναίκες στην εγκυμοσύνη.Ένεση κορτιζόνης στον καρπιαίο σωλήνα δίνει μια προσωρινή ανακούφιση στο 80% των περιστατικών μετά από 6 εβδομάδες, αλλά τα αποτελέσματα μόνο στο 20% διαρκούν περισσότερο από 1 χρόνο.Η οριστική, γρήγορη, απλή, ασφαλής και καλύτερη θεραπεία είναι η χειρουργική. Γίνεται με τοπική αναισθησία και χρήση ειδικών μεγεθυντικών φακών, λόγω της λεπτότητας των χειρισμών και της ελάχιστης τομής, μέσω της οποίας γίνεται η επέμβαση (minimal invasive surgery). Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διεγχειρητική και μετεγχειρητική αναλγησία. Δεν απαιτείται παραμονή του ασθενή στο νοσοκομείο. Μετά την επέμβαση, η πλήρης αποκατάσταση της δύναμης του χεριού απαιτεί 2-3 μήνες.Γενικά, περισσότεροι του 90% των χειρουργηθέντων είναι ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα της επέμβασης. Η επέμβαση μπορεί να γίνει και ενδοσκοπικά, δηλαδή χωρίς τομή, με πιο γρήγορη ανάρρωση. Η μέθοδος αυτή όμως είναι ακριβότερη, έχει λίγο περισσότερες επιπλοκές από την ανοικτή μέθοδο και το τελικό αποτέλεσμα είναι ίδιο με αυτό της ανοικτής μεθόδου.